Październik

Październik.

        KOŁYSANKA NA PRZEBUDZENIE

          Gdy zapada mrok nad rzeką,
          Dzień powściąga swe zamiary,
          Do rękawa słowa chowa,
          Myśli skrywa pod powieką.

          Dzikich kaczek klucz daleko.
          Z góry lepiej widać ziemię.
          Czekaj, kaczko, dam ci cacko.
          - Nie poczekam, bo uciekam.

          Coś wołają z tamtej strony.
          Hop, hop! - Rącze echo niesie,
          A z tej strony "ćwir" w gęstwinie,
          "Ćwir, Ćwir", ptaszku przebudzony.

          Miałeś zasnąć, a ty nie śpisz,
          W oknach żółte światło wschodzi,
          Noc potulna, noc nadchodzi,
          Rzeka snów mych nie pomieści.

          Marzeń moich nie pomieści,
          Jest ich więcej niż powietrza,
          Niż tej wody w rzecznej toni.
          Świerszcz na skrzypkach, świerszcz                                    szeleści.

          Miał być wiersz na przebudzenie,
          Ale wyszła kołysanka,
          Zamiast małej mej córeczki,
          Przebudziło się wspomnienie.

          Upomniało się wspomnienie
          O dziewczynkę, jak ty, małą.
          Dziecko bystre oczy miało,
          A w tych oczach zachwycenie.

          Była wtedy ciemna rzeka,
          Kaczka w pierwszej mej książeczce.
          Czekaj, kaczko, dam ci cacko.
          - Nie poczekam, bo uciekam.
                          Barbara Gulbinowicz.

  Jesteśmy królami, czy co, że w takim bogactwie przyszło nam żyć?